Szczegóły

Opublikowano: 20 luty 2017

Odsłony: 10239

Norma ma zastosowanie w sytuacjach gdy pracownik jest narażony na oddziaływanie ciepła promieniujacego lub konwekcyjnego , a także na odpryski stopionego metalu
Norma odnosi się do badania parametrów tkaniny i odzieży noszonej w czasie pracy podczas której występuje zagrożenie płomieniem.
Badaniu podlegają również szwy, zapięcia i ewentualne naniesione logo.
Należy je przeprowadzić na podstawie informacji zawartej na etykiecie produktu dostarczonej przez producenta.
Konsrukcja odzieży powinna zapewnić ochronę od szyi do nadgarstków.

Badaniu podlegają między innymi:

• Stabilność wymiarów,
• Ograniczone rozprzestrzenianie się płomienia: A1+A2 (badanie tkaniny i szwów),
• Ciepło konwekcyjne: B - 3 poziomy,
• Ciepło promieniujące: C - poziomy,
• Odpryski stopionego aluminium: D - 3 poziomy,
• Odpryski stopionego zelaza: E - 3 poziomy,
• Ciepło kontaktowe: F - 3 poziomy (temperatura 250^oC),
• Odporność na gorąco w temperaturze 180^oC,
• Odpornośc na rozciąganie - minimum 300N,
• Odporność na rozerwanie - minimum 15N,
• Odporność szwów.

Opcjonalnie można wykonać badania odporności na parę wodną oraz test manekinowy wg ISO 13506.

Szczegóły

Opublikowano: 17 maj 2016

Odsłony: 8608

PN-EN 533 Ochrona przed gorącym płomieniem,  materiały i układy materiałów o ograniczonym rozprzestrzenianiu płomienia.

Norma określa wymagania dla materiałów i układów materiałów o ograniczonym rozprzestrzenianiu płomienia używanych do produkcji odzieży ochronnej. Określa ona klasyfikację od 1 do 3 dla materiałów i połączeń materiałów poddanych próbie według PN-EN 532 przed i po wypraniu. Materiał klasy 3 nie powoduje żadnego rozprzestrzeniania płomienia i nie powstają dziury przy kontakcie z płomieniem.

Szczegóły

Opublikowano: 18 luty 2017

Odsłony: 8199

PN-EN ISO 11611 Odziez ochronna do stosowania podczas spawania  i w procesach pokrewnych.
Norma PN-EN ISO 11611 określa minimalne wymagania bezpieczeństwa oraz metody badania dla odzieży uzywanej do prac spawalniczych i pokrewnych z wyłączeniem ochrony rąk.
Odzież podzielono na dwie klasy:
Klasa 1 - zawieraodziez chroniacą przed mniej niebezpiecznymi pziomami odprysków i promieniowania cieplego.
Klasa 2 - obejmuje odziez do pracy w bardziej niebezpiecznych warunkach spawania.
Norma wymaga, aby odzież dokładnie zakrywała tułów, szyję, ramiona i nogi użytkownika.
Określa inne wymagania dotyczące kroju, zapobiegające pozostawaniu stopionych cząstek metalu na odzieży.

Badanie obejmuje:

• wytrzymałość na rozciąganie (min. 400N)
• wytrzymałośc na rozerwanie (min. 20 N)
• wytrzymałośc szwów
• stabilność rozmiarów
• odpornośc na promieniowanie cieplne
• odpornośc na stopione cząstki metali
• oporność elektryczna

Szczegóły

Opublikowano: 17 maj 2016

Odsłony: 10339

PN-EN 531 Odzież ochronna dla pracowników narażonych na działanie czynników gorących.

Norma określa wymagania i metody badań odnoszące się do materiałów odzieżowych oraz okresla wytyczne dotyczące konstrukcji odzieży chroniącej przez dużymi rozpryskami płynnych metali. Norma obejmuje swoim zakresem również kaptury i getry, natomiast są z niej wyłączone pozostałe ochrony: głowy, rąk i stóp .
Odzież certyfikowana zgodnie z PN-EN 531 powinna być oznaczona znakiem graficznym tej normy z podaniem klas ochrony A,B,C,D,E.

Odporność odzieży na każdy rodzaj czynnika jest określona za pomocą kodu literowego:

• A - zdolność do rozprzestrzeniania płomienia. Każdy rodzaj odzieży chroniącej przed czynnikami gorącymi powinien zawsze charakteryzować się ograniczoną zdolnością do rozprzestrzeniania płomienia. Podczas badania odporności na zapalenie próbki materiałów nie powinny się palić (czas palenia i żarzenia nie może być dłuższy od 2 s), topić ani dawać płonących lub stopionych szczątków, nie mogą tworzyć się na nich dziury.
• B - odporność na ciepło konwekcyjne. Klasy ochrony od B1 do B5  wyznaczone w zależności od wskaźnika przenikania ciepła HTI [s] określonego w/g PN-EN 367. Mieści się on w granicach 3-6 s dla klasy B1 do powyzej 31 s dla klasy B5.
• C - odpornośc na promieniowanie cieplne. Klasy ochrony C1 do C4 wyznaczone w zależności od stopnia przenoszenia ciepła t₂ [s] określonego w/g PN-EN 366. Jego wartości są w granicach 8-30 s dla klasy C1 do powyżej 151 s dla klasy C4.
• D - ochrona przed rozpryskami stopionego aluminium. Klasy ochrony D1 do D3 wyznacza wskaźnik rozprysku płynnego aluminium [g] okreslony zgodnie z normą PN-EN 373. Dla klasy ochrony D1 wynosi on od 100-200 g, dla klasy D3 powyżej 350 g.
• E - ochrona przed rozpryskami stopionego żelaza. Klasy ochrony E1 do E3 wyznacza wskaźnik rozprysku płynnego aluminium [g] okreslony zgodnie z normą PN-EN 373. Dla klasy ochrony E1 wynosi on od 60-120 g, dla klasy E3 powyżej 200 g.

Pod wzgledem konstrukcyjnym odzież w zależności od poziomu promieniowania cieplnego [kW/m²] dzielimy na trzy grupy;

• niski poziom promieniowanie (poniżej 2 kW/m²) - stosuje się tkaniny naturalnie niepalne lub impregnowane
• średni poziom promieniowania cieplnego (do 20kW/m²) - stosowana jest odzież wykonana z materiałów aluminizowanych, odbijających promieniowanie podczerwone (cieplne). Konstrukcja tego typu odzieży jest dostosowana do zagrożenia i warunków pracy (fartuch, ubranie, ochrony głowy i karku).
• Wsoki poziom promieniowania cieplnego (powyżej 20kW/m²) - tosowana odzież z wielowarstwowych materiałów lub układów materiałów, np.:    zewnętrzna warstwa – aluminizowany materiał z włókien szklanych, aramidowych, wełny, bawełny lub wiskozy impregnowanej niepalnie, wewnętrzna warstwa – wełna lub bawełna impregnowane niepalnie.

Szczególne wymagania konstrukcyjne stawiane są odzieży przeznaczonej do ochrony przed rozpryskami stopionych metali. Bluza powinna być długa i szeroka aby pokrywała górę spodni gdy użytkownik jest pochylony, nogawki spodni takie długie, by zachodziły na obuwie. Wszystkie metalowe zapięcia widoczne na zewnątrz powinny być zakryte i chronione przed stopionym metalem.